“Ieder mens is uniek, dus het rouwproces ook! “
Geen enkel rouwproces is hetzelfde. Mijn rouwproces na het verlies van mijn moeder is er één geweest die ik op eigen kracht heb moeten ondergaan.
Als 11-jarig jochie plotseling geconfronteerd worden met suïcide van mijn moeder heeft mijn leven behoorlijk richting gegeven. Al snel werd duidelijk dat de geschreven tekst op de grafsteen van mijn moeder voor mij een belangrijke drijfveer is geworden gedurende mijn gehele leven. Op die steen staat de tekst: “Ik wilde worden wie ik was”. Daar is een heftige strijd aan vooraf gegaan en heeft mijn moeder in haar strijd haar keuze gemaakt.
Voor mij persoonlijk de inspiratie om tegen mezelf te kunnen zeggen: “Ik wil kunnen zijn wie ik ben”, refererend aan de gestreden strijd van mijn moeder. Op mijn nog jonge levenspad kwam ik dus een behoorlijke drempel tegen…Dan sta je daar als puber, jongvolwassene, je een weg te vinden in relaties, in je werk en in de maatschappij. Niks leek meer gemakkelijk, alles was anders en ik moest het op eigen kracht doen. Een andere gewijzigde gezinssituatie maakte dat ik al snel keuzes maakte om werk te zoeken, samen te gaan wonen en een gezin te gaan stichten. Altijd in mijn achterhoofd op de manier die MIJ het beste past….
De mooiste beloningen zijn de geboortes van mijn twee kinderen. Maar ook zij zijn volwassen geworden zonder oma’s, en moeten het doen met de verhalen en de foto’s die er nog zijn. Na mijn echtscheiding en verschillende relaties heb ik me een weg proberen te zoeken in de maatschappij. In het bedrijfsleven gerold en functies mogen bekleden die mij het beste paste. Want daar kon ik zijn wie ik wilde zijn. Een mooie carrière in tal van functies bij verschillende werkgevers heb ik inmiddels in mijn rugzak zitten.
Persoonlijke groei en ontwikkeling door opleidingen, trainingen en workshops hebben er toe geleid dat ik steeds meer leerde over mezelf in relatie met anderen. Mijn ambities veranderde, mijn gevoelens veranderde maar mijn drive was nog steeds hetzelfde… IK wil mezelf kunnen zijn en blijven…
Na een behoorlijke reflectietijd, ben ik tot de slotconclusie gekomen dat voor mij het roer om moest. Mijn persoonlijke groei heb ik voornamelijk op eigen kracht moeten doen. Daar ben ik nog steeds super trots op. Maar heb daarin ook erg veel alleen gestaan en me alleen gevoeld. Achteraf bleek dat dat de meest leerzame periode is geweest om zo dicht mogelijk bij mijn eigen kern uit te komen.
Mijn ervaringen, mijn rouwproces en de manier hoe ik ermee om ben gegaan in het verleden zijn nu de pijlers geworden van mijn praktijk. Mijn veerkracht, mijn kwetsbaarheid en mijn empathisch vermogen en niet te vergeten mijn liefde, en mijn mannelijke energie mogen gezien worden en gedeeld worden. Rouw is het thema wat mij fascineert en wat uitnodigt tot groei. Ik heb daar altijd al affiniteit mee gehad. Groeien heeft mij geholpen om dichter bij mezelf te komen, en daar wil ik anderen graag bij helpen.
Op latere leeftijd heb ik het wandelen ontdekt. Wandelen zet mensen letterlijk en figuurlijk in beweging. Het haalt de buitenomgeving naar binnen. Het is een enorme boost voor je mentale gezondheid. Omgaan met emoties en gevoelens komen tijdens het wandelen het beste tot zijn recht. De combinatie tussen het wandelen, het begeleiden en het verwerken van b.v. een verlies maken dat je weer de weg naar jouw authentieke kern kunt vinden!
Mijn persoonlijke visie:
“Niemand hoeft alleen te staan in zijn of haar rouwproces. Het doorbreken van het taboe over rouwen en het voorkomen van dat ‘alleen’ in eenzaamheid veranderd. Rouw en verlies valt alleen te benaderen als het totaalplaatje van de mens gezien kan worden: verstand, lichaam en ziel. Rouwen is je leven opnieuw inrichten en organiseren na een verlies en een manier vinden die bij jou past om je dierbare te herdenken met het verlies.
